Verbranding

De opstelling van vuurpotten of kachels tussen de bomenrijen in een ‘grid’ zorgt ervoor dat de temperatuur van de bloemen/vruchten niet onder de kritische temperatuur zakt. Deze verbrandingsmechanismen leveren warmte af aan de bloemen/vruchten zowel via convectie als via straling.

Vuurpotten zijn emmers uit blik, gevuld met was van fossiele (paraffine) of plantaardig/dierlijke oorsprong (stearine). Door middel van een wiek wordt de was verbrand zoals een grote kaars. Vuurpotten zijn niet herbruikbaar. Kachels bestaan in kleine, eenvoudige utvoering (o.a. Wiesel Frostoven) of in grote, meer complexe vormen (o.a. Voen Antifrost). Beiden verbranden pellets, turf of houtbriketten. Soms wordt er ook snoeihout gebruikt, maar dit reduceert de efficiëntie. De kleine kachels zijn eenvoudige rechte metalen ‘schoorstenen’ waarin de verbranding plaatsvindt. De grotere modellen beschikken over een aparte opening voor de toevoer van nieuwe brandstof tijdens de vorstnacht. Beide uitvoeringen zijn hervulbaar, ook tijdens het branden.

Soms wordt er beweerd dat ook de geproduceerde rook de warmte-uitstraling van de bloemen/vruchten beperkt. Deze claim is echter onterecht: de rook biedt geen bijkomende bescherming.

Opmerkingen:
- Verbranding van stro/hout (los op de grond) is niet toegelaten in Vlaanderen wegens sterke rookhinder. (link)
- Vaste gasbranders (o.a. Agheat): het gasverbruik en vooral de kosten om een conform gasnet aan te leggen in de boomgaard zijn in Vlaanderen te hoog.

Verbranding kan in alle teelten toegepast worden, zowel op grote als op kleine percelen.

De techniek is echter niet bruikbaar (ontoereikend) op sterk vorstgevoelige percelen in de appel- en perenteelt.

Bij een aankomende vorstnacht moeten vuurpotten en kachels de dag voordien opgesteld worden. Naast een pot die reeds gedeeltelijk opgebruikt is, moet alvast een volle pot klaargezet worden. Kachels moeten maximaal gevuld worden (goed voor 6u brandtijd).

Vuurpotten: het duurt +-12 seconden om een pot aan te steken met behulp van een gasbrandertje. Dit kan sneller met gespecialiseerd materiaal (Stopgel). Indien er 200 potten/ha moeten aangestoken worden, neemt dit al snel 1 tot 1,5 manuur per hectare in beslag. Omdat er zo lang mogelijk gewacht wordt met het aansteken van de potten, zijn er voldoende arbeidskrachten nodig om binnen een aanvaardbare tijd alles aan te steken. Nadien moeten de potten ook weer gedoofd worden door het deksel terug op de brandende pot te plaatsen. Dit kost een 1 manuur per hectare.

Kachels: tijdens nachten langer dan 6u is het noodzakelijk om deze systemen bij te vullen. Het aansteken (waarbij men soms na +-30 minuten de luchttoevoer moet bijregelen) duurt langer dan bij vuurpotten. Het is sterk aan te raden eerst te onderzoeken of deze manier van werken in de bedrijfsvoering past, vooraleer men kachelsystemen aankoopt.

Bij (grote) kachels kunnen problemen ontstaan met onvolledige verbranding, waardoor operators mogelijk maatregelen tegen CO-vergiftiging moeten nemen. Neem hiervoor contact op met uw leverancier.

Wanneer een gewas bespoten moet worden, moeten zowel potten als kachels uit de rijpaden (onder de bomen) worden gehaald om de tractor met spuitmachine te kunnen laten passeren.

Verbrandingsprocessen gaan gepaard met een aanzienlijke uitstoot van fijn stof, CO2 en andere schadelijke broeikasgassen. Ze veroorzaken bovendien rook- en geurhinder voor de onmiddellijke omgeving. Dit geldt zowel voor paraffine, als voor de nevenproduct van de raffinage van aardolie, als voor natuurlijke producten als houtpellets, stearine of andere natuurlijke producten.

Vergelijkende studie van verschillende verwarmingssystemen (Duitstalig)